تقديم به امام تشنگي و كبوتراي نازنينش

قصه‏ى تشنگى و آب

يه نهرِ آب توى كوير، ميون سرزمينِ داغ

يه باغبونِ تشنه لب، دلواپسِ گُلاى باغ

يه باغبون كه سايه‏ها، پژمرده كردن گُلا شو

پيشِ چشاش سَر بُريدن تمومِ پروانه‏ها شو

خواست كه بجنگه با تبر، اين باغبونِ تشنه لب

راضى نشد كنار بياد، با سايه‏هاى شومِ شب

وقتى گُلاشو مى‏چيدن، تازه مى‏كردن داغِ شو

هى پشت هم تبر زدن، سروِ بلندِ باغِ شو

تبرزناى بى‏امون، دستاى سرو بريدن

رحمى نكردن به گُلا، باغُ به آتيش كشيدن

قصه تشنگى و آب، قصه آدماى خوب

قصه‏ى ردّپاى خون، رو تنِ تشنه‏ى غروب

قصه‏ى آدماى بد، شكارچى‏هاى بد نفس

كه رحم نكردن حتّى به، كبوتراى تو قفس

شاياتجلي