هيچى نفهميدم ازش

تو مترو عاشقش شدم، ميونِ بيدارى و خواب

هيچى نفهميدم ازش، مثه سوالِ بى‏جواب

كتابشُ ورق مى‏زد، از دلِ من خبر نداشت

اسمه كتابش يادمه: »كاشكى پَرنده پَر نداشت«

طلوعِ تازه‏ى غزل، منو پُر از جوونه كرد

مثه بهار از راه رسيد، شعرمُ عاشقونه كرد

آفتابى شد، مهتابى شد، يه هُويى پر زد و پريد

ديگه نديدمش ولى، از دلِ من پَر نكشيد

خواستم برم بهش بگم، دوسِت دارم شيرين، عسل

خواستم بگم ترانه‏هام، بوى تو رو دارن غزل

خواستم بگم دوسِت دارم، اى همصدا، اى همنفس

خواستم بگم منو بگير، پَرم بده از اين قفس

سخته و غير ممكنه، ساده بهش نمى‏رسم

$("div.commhtm img").each(function () { if ($(this).attr("em") != null) { $(this).attr("src","http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/"+$(this).attr("em")+".gif"); } });