بگذار

دهان تو را ببوسم

غبار ستاره ها را از پلک فرشتگانت بروبم

کف خانه ات را

با دمب بريده ي شيطان جارو کنم

متولد شدم

در مرز نازک نيستي

سگ هاي شما

از دهان فرشتگان دو رو نجاتم دادند.

پروردگارا

نه درخت گيلاس،نه شراب به

از سز اشتباهي

آتش را

به نطفه هاي فرشته يي آميختي

و مرا آفريدي.

اما تو به من نفس بخشيدي عشق من!

دهانم را تو گشودي

و بال مرا که نازک و پرپري بود

تو به پولادي از حرير

مبدل کردي.

سپاسگزارم خداي من

خنده را

براي دهان او

او را

به خاطر من

و مرا

به نيت گم شدن آفريدي.