ما بي تفاوت به تماشا ننشستيم
ما خود درديم اين نگاهي گذرا نيست
سفر چه تلخ در امتداد اندوه
حس كردن من لحظه ي ويراني كوه
همپاي هر بغض شكستن و چكيدن
از درد غربت بي صدا فرياد كشيدن