برای آخرین رنج ......

ای آخرین رنج !
تنهای تنها می کشیدم انتظارت‏،
ناگاه دستی خشمگین مشتی بر در کوفت !
دیوارها در کام تاریکی فرو ریخت !
لرزید جانم از نسیمی سرد و نمناک ،
آنگاه دستی در من آویخت .
دانستم این نا خوانده  ،مرگ است !
از سال های پیش با من آشنا بود
بسیار او را دیده بودم
اما نمی دانم کجا بود !
...........

فریاد تلخم در گلو مرد
با خود مرا در کام ظلمت ها فرو برد
در دشت ها ، در کوه ها ،
در دره های ژرف و خاموش
بر روی دریاهای خون ، در تیرگی ها
در خلوت گرداب های سرد و تاریک
در کام اوهام
در ساحل متروک دریاهای آرام ..
شب های جاویدان مرا در بر گرفتند !
....................

ای آخرین رنج
من خفته ام بر سینه ی خاک
دبر باد شد آن خاطر از رنج خرسند
اکنون تو تنها مانده ای ، ای آخرین رنج !
بر خیز ... برخیز !
از من بپرهیز !
بر خیز ، از این گور وحشت زا حذر کن !
گر دست تو کوتاه شد از دامن من ،
بر روی بال آرزوهایم سفر کن !
با روح بیمارم بیامیز !
با عشق نا کامم بپیوند !
.........
فریدون مشیری

نوشته های دیگران ()

توجه:

جا داره اینجا از دوستان خوب و همراهان همیشگی تشکر کنم

از شایا  به خاطر مهربونیاش و از مانی عزیز به خاطر همه زحماتش

عزیزان دوستون دارم.... تنهام نذارید.....

صحبت از پژمردن یک برگ نیست

فرض کن مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست

فرض کن یک شاخه گل هم در جهان هرگز نرست

فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست

در کویری سوت و کور،

در میان مردمی با این مصیبت ها صبور،

صحبت از مرگ محبت ، مرگ عشق ،

گفتگو از مرگ انسانیت است.

...........

  فریدون مشیری   

نوشته های دیگران ()

من اینگونه بی قرا ر کیستم

قولش اگر یادش رود

فردا دگر من نیستم

.............

نوشته های دیگران ()