چنگ شكسته

بازم به سر زد امشب اي گل هواي رويت

پايي نمي دهد تا پر وا كنم به سويت

گيرم قفس شكستم وز دام و دانه جستم

كو بال آن خود را باز افكنم به كويت

تا كي چو شمع گريم اي درين شب تار

چون صبح نوشخندي تا جان دهم به بويت

از حسرتم بمويد چنگ شكسته ي دل

چون باد نو بهاري چنگي زند به مويت

اي گل در آرزويت جان و جواني ام رفت

ترسم بميرم و باز باشم در آرزويت

از پا فتادگان را دستي بگير آخر

تا كي به سر بگردم در راه جست و جويت

تو اي خيال دلخواه زيباتري از آن ماه

كز اشك شوق دادم يك عمر شست و شويت

چون سايه در پناه ديوار غم بياساي

شادي نمي گشايد اي دل دري به رويت

دلم دلم هواي تو دارد .

دلم دلم تمناي تو دارد .

دلم به ياد تو .......

عزيز تر از جان

يارا حقوق صحبت ياران نگاه دار

باهمرهان وفا كن و پيمان نگاه دار

در راه عشق گر برود جان ما چه باك

اي دل تو آن عزيز تر از جان نگاه دار

محتاج يك كرشمه ام اي مايه ي اميد

اين عشق را ز آفتت حرمان نگاه دار

ما با اميد صبح وصال تو زنده ايم

ما را ز هول اين شب هجران نگاه دار

مپسند يوسف من اسير برادران

پرواي پير كلبه ي احزان نگاه دار

بازم خيال زلف تو ره زد خداي را

چشم مرا ز خواب پريشان نگاه دار

اي دل اگر چه بي سر و سامان تر از تو نيست

چون سايه سر رها كن و سامان نگاه دار

هميشه بهار

گذشتم از تو كه اي گل چو عمر من گذراني

چه گويمت كه به باغ بهشت گم شده ماني

به دور چشم تو هر چند داد دل نستاندم

برو كه كام دل از دور آسمان بستاني

گذشتم به جگر داغ عشق و از تو گذشتم

به كام من كه نماندي به كام خويش بماني

بهار عمر مرا گر خزان رسيد تو خوش باش

كه چون هميشه بهار ايمن از گزند خزاني

تو را چه غم كه سوي پايمال عشق تو گردد

كه بر عزاي عزيزان سمند شوق براني

چگونه خوار گذاري مرا كه جان عزيزي

چگونه پير سندي مرا كه بخت جواني

كنون غبار غم برفشان ز چهره كه فردا

چه سود اشك ندامت كه بر سرم بفشاني

چه سال ها كه به پاي تو شاخ گل بنشستم

كه بشكفي و گلي پيش روي من بنشاني

تو غنچه بودي و من عندليب باغ تو بودم

كنون به خواري ام اي گلبن شكفته چه راني

به پاس عشق ز بد عهدي ات گذشتم و دانم

هنوز ذوق گذشت و صفاي عشق نداني

چه خارها كه ز حسرت شكست در دل ريشم

چو ديدمت كه چو گل سر به سينه ي دگراني

خوشا به پاي تو سر سودنم چو شاهد مهتاب

ولي تو سايه براني ز خود كه سرو راني

مي دانم كه ميداني كه مي خواهم كه از دنيا صفا بيني.

ولي دنيا جفاكار است

ميدانم كه مي داني كه مي خواهم...

ولي افسوس ....

مي دانم كه مي داني......

خون بها

اي دوست شاد باش كه شادي سزاي توست

اين گنج مزد طاقت رنج آزماي توست

صبح اميد و پرتو ديدار و بزم مهر

اي دل بيا كه اين همه اجر وفاي توست

اين باد خوش نفس به مراد تو مي وزد

رقص درخت و عشو ي گل در هواي توست

شب را چه زهره كز سر كوي تو بگذرد ؟

كان آفتاب سايه شكن در سراي توست

خوش مي برد تو را به سر چشمه ي مراد

اين جست و جو كه در قدم رهگشاي توست

اي بلبل حزين كه تپيدي به خون خويش

ياد تو خوش كه خنده ي گل خون بهاي توست

ديدي دلا كه خون تو آخر هدر نشد

كاين رنگ و بوي گل همه از نافه هاي توست

پنهان شدي چو خنده در اين كوهسار و باز

هر سو گذار قافله هاي صداي توست

از آفتاب گرمي دست تو مي چشم

برخيز كاين بهار گل افشان براي توست

با جان سايه گرچه در آميختي چو غم

اي دوست شاد باش كه شادي سزاي توست

داستاني ديگر

روي تو گلي ز بوستاني دگرست

لعل لبت از گوهر كاني دگرست

دل دادن عارفان چنين سهل مگير

با حسن دلاويز تو آني دگرست

اي دوست حديث وصل و هجران بگذار

كاين عشق من و تو داستاني دگرست

چو ني نفس تو در من افتاد و مرا

هر دم ز دل خسته فغاني دگرست

تير غم دنيا به دل ما نرسد

زخم دل عاشق از كماني دگرست

اين ره تو به زهد و علم نتواني يافت

گنج غم عشق را نشاني دگرست

از قول و غزل سايه چه خواهي دانست

خاموش كه عشق را زباني دگرست

مي خواهم از تو بشنوم

مي خواهمت سرود بت بذله گوي من

روي لبش شكفت گل آرزوي من

خنديد آسمان و فروريخت آفتاب

در ديه اميدم باران روشني

جوشيد اشك شادي ازين پرتو افكني

بخشيد تازگي به گل گلشن شباب

مي خواهمت شنفتم و پنداشتم كه اوست

پنداشتم كه مژده آن صبح روشن است

پنداشتم كه نغمه گم گشته من است

پنداشتم كه شاهد گمنام آرزوست

خواب فريب باز ز لالايي اميد

در چشم آزمايش من آشيانه ساخت

ناي اميد باز نواي هوس نواخت

باز بز براي بوسه دل خواهشم تپيد

مي خواهمت شنفتم و دنبال اين سرود

رفتم به آسمان فروزنده خيال

ديدم چو بازگشتم ازين ره شكسته بال

اين نغمه آه نغمه ساز فريب بود

مي خواهمت بگو و دگرباره ام بسوز

در شعله فريب دم دلنشين خويش

تا نوكم اميد شكيب آفرين خويش

آري تو هم بگو كه درين حسرتم هنوز

پايان اين فسانه ناگفته تو را

نيرنگ اين شكوفه نشكفته تو را

مي دانم و هنوز ز افسون آرزو

در دامن سراب فريبننده اميد

در جست و جوي مستي اين جام ناپديد

مي خواهم از تو بشنوم اي دلربا بگو

بي تو مهتاب شبي باز ازآن كوجه گذشتم

همه تن چشم شدم سخت به دنبال تو گشتم...

مرسي از انتخاب قشنگت.

.....اي بهترين. سلام .

سلام ساراي خوب و مهربانم. از اينكه اين مدت به دهكده عاشقان اومدي بسيار ممنونم و شرمنده ام كه نتونستم زودتر از اينها سري به شما بزنم.

خواهر گلم من به روز شدم و قدمهاي شما را در دهكده عاشقان ارج مي نهم. به اميد ديدار فرهاد

نيمه شب بود و ، غم تازه نفس

ره خوابم زد و ماندم بيدار ،

ريخت از پرتو لرزنده ي شمع ،

سايه ي دسته گلي بر ديوار .

سر از بالين اندوه گران خويش برداريد...

در اين دوران كه از آزادگي نام و نشاني نيست ...

در اين دوران كه هر جا هر كه از زر در ترازو زور در بازوست ...

جهان را دست اين نا مردم صد رنگ بسپاريد ...

كه كام از يكديگر گيرند و خون يكديگر ريزند ....

در ين غوغا فرو مانند و غوغاها بر انگيزند ...

پاي اميد دلم اگر چه شكسته است

دست تمناي جان هميشه دراز است

تا نفسي مي كشم ز سينه ي پر درد

چشم خدا بين من بر روي تو باز است ...........